Οι δύο όψεις της μη ψήφου

του Not the Boy Next Door

Το κυριότερο μήνυμα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου δεν το έδωσε η ψήφος των πολιτών. Το έδωσε η μη ψήφος τους. Το 39% του εκλογικού σώματος δεν προσήλθε στις κάλπες. Και το 9% απ' όσους προσήλθαν ψήφισαν λευκό ή άκυρο. Μιλάμε για ιστορικά υψηλά ποσοστά για τη μη ψήφο. Στις ευρωεκλογές του 2009 είχαμε αποχή 35%.

Το να μην πάει κάποιος να ψηφίσει ή να πάει και να ρίξει λευκό ή άκυρο μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, αδιαφορία και ανοχή. Δεύτερον, απαξίωση και διαμαρτυρία.

Αφήνω το πρώτη όψη στην άκρη προς το παρόν και επικεντρώνομαι στη δεύτερη. Είναι η μη ψήφος ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσεις τη διαμαρτυρία σου για το πολιτικό σύστημα; Προσωπικά, πιστεύω πως όχι. Με το να μη ψηφίζεις ή να ρίχνεις λευκό (που σημαίνει καμία θέση) ή άκυρο, αφήνεις τους άλλους να λάβουν αποφάσεις ερήμην σου. Σου δόθηκε η ευκαιρία να πεις την άποψή σου και δεν την είπες. Γιατί τα αποτελέσματα και οι αποφάσεις για το ποιοι θα σε κυβερνήσουν βγαίνουν επί των εγκύρων ψηφοδελτίων. Και πες πως έχεις αηδιάσει με την πολιτική και θες να εκφράσεις το θυμό σου και ζωγραφίζεις μια μούντζα στο ψηφοδέλτιο. Νομίζεις ότι καταφέρνεις τίποτε; Θα το δει κανένας πολιτικός και θα προσβληθεί; Ο μόνος που θα το δει θα είναι...
...ο δικαστικός αντιπρόσωπος.

Η μη ψήφος δεν είναι λύση. Η μόνη λύση είναι πριν ψηφίσεις να δεις όλα τα προγράμματα και να ψηφίσεις αυτό που είναι πιο κοντά στις δικές σου θέσεις. Θα μου πεις και πάλι δε βρίσκω κάτι που να με εκφράζει απόλυτα. Το μη χείρον βέλτιστο. Και στις άλλες εκλογές βρες άτομα με τις δικές σου θέσεις, οργανώσου, συζήτησε και κατέβασε συνδυασμο. Μην αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα. Η άποψη πρέπει να εκφράζεται δια της έγκυρης ψήφου. Όχι στη μη ψήφο, όχι στο λευκό, όχι στο άκυρο. Δε βγάζουν πουθενά. Μόνο με την ψήφο μας μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.