Το πολύπαθο Καστελόριζο

του μιντιάκια 11

 Παρασκευή 23 Απριλίου 2010. Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ και η αρχή του-διαφαινόμενου-  τέλους μόλις ξεκινά. Οι περισσότεροι θα θυμάστε ότι το μέρος που κρίθηκε ως το καταλληλότερο για να απαγγελθεί το μοιραίο εκείνο διάγγελμα του πρωθυπουργού ήταν το Καστελόριζο (έτσι. για να έχουμε θέα τη θάλασσα). Εκεί... πατήθηκε το κουμπί.
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης επισκέπτεται το ακριτικό νησί και μεταξύ άλλων βαρύγδουπων δηλώσεων  -και πάλι με θέα το γραφικό λιμάνι του νησιού- προοιωνίζει πως μια μέρα το Καστελόριζο μπορεί να σώσει την Ελλάδα λόγω των κοιτασμάτων που διαθέτει.
Θα περίμενε κανείς πως οι ενέργειες και οι δηλώσεις αυτές των δύο πολιτικών αρχηγών θα ενείχαν και ένα συμβολισμό ως προς το ενδιαφέρον που μετά από πολλά χρόνια αποφάσισε να δείξει η ελληνική πολιτεία απέναντι στο νησί που όντας σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία αποτελεί το νοτιότερο άκρο της χώρας μας.  Δυστυχώς το ''ενδιαφέρον'' αυτό φαίνεται πως δεν διήρκησε αρκετά, αφού όπως πληροφορήθηκα το Καστελόριζο βρίσκεται εδώ και μια εβδομάδα χωρίς ακτοπλοική σύνδεση με την υπόλοιπη χώρα μια και το υπουργείου Θαλασσίων  Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας «έκοψε» τα τρία επιδοτούμενα μοναδικά δρομολόγια που εκτελούνταν κάθε εβδομάδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι του Καστελλόριζου να επισκέπτονται την απέναντι τουρκική πόλη...
...Αντίφυλο (Κας) κάθε φορά που θέλουν να εφοδιαστούν µε είδη πρώτης ανάγκης( τρόφιμα, φαρμακα κ.α), ενώ και η επικοινωνία με τη Ρόδο ( και κατ' επέκταση με την υπόλοιπη Ελλάδα) γίνεται μέσω... Τουρκίας.
Αυτή ,βλέπετε, είναι η πραγματικότητα όταν σβήνουν οι λαμπεροί προβολείς που ανάβουν  μόνο κάθε φορά που ένα προβεβλημένο πολιτικό πρόσωπο αποφασίζει για τους δικούς του καθαρά επικοινωνιακούς λόγους να επισκεφθεί το πολύπαθο νησί.