Το πολύπαθο Καστελόριζο

του μιντιάκια 11

 Παρασκευή 23 Απριλίου 2010. Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ και η αρχή του-διαφαινόμενου-  τέλους μόλις ξεκινά. Οι περισσότεροι θα θυμάστε ότι το μέρος που κρίθηκε ως το καταλληλότερο για να απαγγελθεί το μοιραίο εκείνο διάγγελμα του πρωθυπουργού ήταν το Καστελόριζο (έτσι. για να έχουμε θέα τη θάλασσα). Εκεί... πατήθηκε το κουμπί.
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης επισκέπτεται το ακριτικό νησί και μεταξύ άλλων βαρύγδουπων δηλώσεων  -και πάλι με θέα το γραφικό λιμάνι του νησιού- προοιωνίζει πως μια μέρα το Καστελόριζο μπορεί να σώσει την Ελλάδα λόγω των κοιτασμάτων που διαθέτει.
Θα περίμενε κανείς πως οι ενέργειες και οι δηλώσεις αυτές των δύο πολιτικών αρχηγών θα ενείχαν και ένα συμβολισμό ως προς το ενδιαφέρον που μετά από πολλά χρόνια αποφάσισε να δείξει η ελληνική πολιτεία απέναντι στο νησί που όντας σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία αποτελεί το νοτιότερο άκρο της χώρας μας.  Δυστυχώς το ''ενδιαφέρον'' αυτό φαίνεται πως δεν διήρκησε αρκετά, αφού όπως πληροφορήθηκα το Καστελόριζο βρίσκεται εδώ και μια εβδομάδα χωρίς ακτοπλοική σύνδεση με την υπόλοιπη χώρα μια και το υπουργείου Θαλασσίων  Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας «έκοψε» τα τρία επιδοτούμενα μοναδικά δρομολόγια που εκτελούνταν κάθε εβδομάδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι του Καστελλόριζου να επισκέπτονται την απέναντι τουρκική πόλη...

Η δηλητηριώδης διαδρομή του κλεμμένου εισιτηρίου

του Von

 Τετάρτη  βράδυ και ενώ ήμουν ξέγνοιαστος μπροστά από τον υπολογιστή  χτυπάει το κινητό μου . Στην άλλη άκρη της γραμμής η ξαδέρφη μου η οποία ήταν έξω από το Σ.Ε.Φ και περίμενε ανυπόμονα να  μπει στην συναυλία των Scorpions .Μου λέει πως της έκλεψαν το εισιτήριο της και αμέσως ετοιμάζομαι  και πάω να την πάρω, καθώς έκλεγε και είχε πελαγώσει  . Αφότου έφτασα, παρατήρησα πως μερικά μετρά διπλά της στεκόταν ένας άνθρωπος σχετικά μεγάλης ηλικίας πουλώντας εισιτήρια ακριβώς για τις θέσεις που είχε κλείσει η ξαδέρφη μου με κάτι φιλές της (τυχαίο δε νομίζω). Θέλοντας να την κάνω να χαρεί και να μην χάσει τη συναυλία και έχοντας πάνω μου ένα ικανοποιητικό ποσό της τάξης των 80 ευρώ (ενώ επισημαίνω το γεγονός πως το εισιτήριο κόστιζε κανονικά 50 ευρώ) ρωτάω τον άνθρωπο πόσο τα πουλάει και μου απατάει με υποτιμητικό ύφος 100 ευρώ . Μην μπορώντας να κάνω κάτι παραπάνω και αγανακτισμένος από τη συμπεριφορά του που δε δεχόταν με τίποτα τα να μου το αφήσει 80 πήρα την ξαδέρφη μου και φύγαμε . 
 Το ηθικό δίδαγμα που προκύπτει είναι αφενός πως η ‘’μαύρη αγορά ‘’ ζει και βασιλεύει, αφετέρου πως η οικονομική κρίση έχει καταρρίψει σε πολλόυς ανθρώπους κάθε ηθικό φραγμό, δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει πως και πριν μερικά χρόνια δεν παρατηρούνταν τέτοιες συμπεριφορές .Τελειώνοντας θα ήθελα να θίξω πως αυτή η κίνηση δεν έγινε από κάποιον επιτήδειο νεαρής ηλικίας ‘’ελαφροχέρη’’ αλλά από ένα ηλικιωμένο, που όμως -για να μη βιαστούμε να προδικάσουμε συμπεριφορές- μ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξασφάλισε το φαγητό του  για τις επόμενες ημέρες.

Πώς γίνεται κάποιος διάσημος σήμερα???

της pecora nera

Το χρήμα πολλοί το μίσησαν..τη δόξα ουδείς!Μια διαχρονική αξία που σήμερα παρατηρείται σε όλες -τις δυτικές τουλάχιστον-κοινωνίες..Άραγε τί είνα αυτό που κάνει κάποιον διάσημο στις μέρες μας??τί πρόσόντα χρειάζεται να έχει κανείς για να μπει στα φώτα της δημοσιότητας?
Στην αρχαιότητα διάσημοι ήταν οι ήρωες.οι βασιλιάδες,οι πολεμιστές..αργότερα έγιναν οι επιστήμονες,οι άνθρωποι των γραμμάτων,φιλόσοφοι και πολυπράγμονες καλλιτέχνες..Μετά οι επαναστάτες,(Che Guevara)οι ιδεολόγοι,οι ριζοσπάστες...οι πολιτικοί....φυσικά οι αθλητές..και άνθρωποι απο τον καλλιτεχνικό χώρο με απήχηση στον κόσμο..
Σήμερα όμως??ποιους βλέπουμε στα παράθυρα εκπομπών...για ποιους γράφει ο τύπος...για ποιούς συζητά ο κόσμος??....
Για φλύαρους κριτές ριάλιτι παιχνιδιών,για χαζοξανθές(δεν έχω πρόβλημα με τα ξανθά μαλλιά όλο το πακέτο με ενοχλεί..σιλικόνη,επιτηδευμένη βλακεία,ντεκαπάζ και ''δημοσιογραφία'' και καλά) που κουτσομπολεύουν όλη μέρα,για ακόμη πιο βλάκες λιγούρια άνδρες -μεγαλύτερες κατίνες-..για συμμετέχοντες σε κάθε είδους τάλεντ σόου ....και φυσικά για wannabe πορνοστάρ με ροζ dvd,για μοντέλα που δεν είναι μοντέλα αλλά έτσι λένε,κομμωτές,στυλίστες κ.ο.κ...
Σοβαρές προσωπικότητες δηλαδή..που προάγουν τη σκέψη..τον πολιτισμό και προβάλλουν υγιή πρότυπα..δεν είναι θλιβερό?να βλέπεις όλη την ώρα τέτοια νούμερα στην τηλεόραση..να ακούς μικρά παιδιά να συζητούν για τους παίκτες του Big Brother και να έχουν γίνει όλα αυτά μέρος της καθημερινότητάς τους?της ψυχαγωγίας τους?
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι για να γίνει κανείς διάσημος πλέον πρέπει...

Οι απεργίες και οι... καλοθελητές.

του SeaWolf

    Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον τελευταίο χρόνο τις αντιδράσεις όταν μία κινητοποίηση λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα και πραγματικά έχω εξοργιστεί. Κάθε λίγο βγαίνουν δημοσιογράφοι, μεγαλέμποροι και άλλοι παρατρεχάμενοι και δηλώνουν με ύφος ότι αυτές οι εικόνες θα βλάψουν τη χώρας μας στο εξωτερικό και θα καταστραφεί ο τουρισμός μας.

    Είμαστε σοβαροί; Μήπως κάποιοι μας δουλεύουν μπροστά στα μάτια μας; Δηλαδή οι άλλοι λαοί που απεργούν δεν ενδιαφέρονται για τον τουρισμό τους ή μήπως έχουν πιο σοβαρά προβλήματα στη χώρα τους; Δείτε τι γίνετε στη Γαλλία τους τελευταίους μήνες, όλοι είναι στους δρόμους για το συνταξιοδοτικό. Στην Ισπανία νέκρωσαν τα αεροδρόμια για κάποιες μέρες τον Αύγουστο λόγο της απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας. Απεργίες γίνονται καθημερινά ακόμα και στις “ανώτερες” Αγγλία και Γερμανία!

    Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ... αυτοί οι λαοί δεν έχουν τουρισμό; Θα το πω ωμά... ο τουρισμός στην Ελλάδα από το μόνο που βλάπτεται είναι από τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των ξενοδόχων και των καταστηματαρχών που προσπαθούν με κάθε τρόπο να κοροϊδέψουν τα “Αμερικανάκια”.

    Ούτε εγώ συμφωνώ με αρκετές κινητοποιήσεις αλλά δεν γίνετε να κατηγορούμε πάντα αυτούς που απεργούν για την “καταστροφή της τουριστικής βιομηχανίας” της Ελλάδας. Είμαι εγώ τόσο παράλογος ή μήπως κάποιοι προσπαθούν να μας φορτώσουν ενοχές;

Υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα;

του μιντιάκια 11

 3 μέρες μετά τη γνωστή σε όλους πλέον διακαναλική , όπου ο πρωθυπουργός ζήτησε ψήφο ελπίδας κι όχι διαμαρτυρίας και 10 μέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές με τους περισσότερους υποψήφιους δήμαρχους και περιφερειάρχες να τάζουν πολλά -εφικτά και ανέφικτα- είναι απορίας άξιο αν υπάρχει έστω και ένας νοήμων - και νομοταγής- Έλληνας που να μπορεί να ατενίζει το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία.
 Όσον αφορά τα ζητήματα διαχείρισης από την κεντρική πολιτεία, υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως ανεξαρτήτως του μηνύματος των προσεχών εκλογών, ανεξαρτήτως αυτής, της επόμενης ή και των προσεχών κυβερνήσεων, η χώρα αυτή μαζί με τους κατοίκους της θα καταφέρουν να ευημερήσουν; Ότι θα αναπτυχθεί η ανύπαρκτη βιομηχανία, θα βελτιωθεί το κάκιστο σύστημα της ''δωρεάν'' εκπαίδευσης, θα δωθούν λύσεις στις σπατάλες και την κακοδιαχείριση στα νοσοκομεία ή θα ανακτήσουμε τη χαμένη εθνική μας κυριαρχία;
 Από την άλλη όσο έχει να κάνει με τα αυτοδιοικητικά, μετά τις εκλογές -λόγω Καλλικράτη και άλλων παραμέτρων- τα πράγματα μόνο εύκολα δε θα είναι. Γιατί κακά τα ψέματα είναι πολύ δύσκολο -ανεξαρτήτως δημάρχου- να διευθετηθεί το ζήτημα με τους μετανάστες και το παραεμπόριο στην Αθήνα. Εξίσου δύσκολο να προχωρήσει η ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης που για δεκαετίες έχει μείνει πίσω, πόσο μάλλον τώρα που τα ήδη στενά οικονομικά περιθώρια δείχνουν...

Και μετά λένε ότι η νέα γενιά δεν ξέρει ιστορία...

της pecora nera

Κάθε χρόνο βλέπω με πολύ εκνευρισμό κάτι ηλίθια ρεπορτάζ στην τηλεόραση όπου μεσήλικες δημοσιογράφοι ρωτούν παιδάκια,μαθητές και εφήβους ''Τί γιορτάζουμε σήμερα??΄Ξέρετε τί έγινε την 28η Οκτωβρίου?''Και φυσικά τα παιδιά τις περισσότερες φορές τους δουλεύουν απαντώντας με ό,τι πιο άκυρο μπορούν να φανταστούν,λέγοντας για Τούρκους..για χούντα κλπ κλπ..
Εχω λοιπόν να σας ανακοινώσω πως όχι μόνο δεν είναι ανιστόρητα τα νέα παιδιά αλλά αντίθετα συχνά οι μεγαλύτεροι είναι αδαείς και δεν γνωρίζουν την ιστορία της χώρας μας..
Μια καλοστεκούμενη κυρία -ημεδαπή-  πάνω κάτω 50 χρονών με ρώτησε κοιτώντας ένα μπαλκόνι με την ελληνική σημαία γιατί έχουν σημαίες αυτές τις μέρες τα σπίτια..Αφωνη εγώ της απαντώ πως την Πέμπτη είναι 28η Οκτωβρίου και ο κόσμος ετοιμάζεται για την παρέλαση..
Η απάντησή μου δεν την κάλυψε και συνέχισε να με βομβαρδίζει ερωτήσεις..''Τί έγινε τότε λοιπόν?''..σκέφτηκα κι εγώ οτι ήταν καμιά απο αυτές τις περίεργες γιαγιάδες που τεστάρουν τους νέους..γιατί Θεέ μου να πέσω σε τέτοια περίπτωση βραδιάτικα ενώ περιμένω το λεωφορείο να πάω σπίτι μου???
Συνεχίζω την κουβέντα μαζί της με εμφανή τη δυσανασχέτησή μου όμως..και τότε έρχεται το τελειωτικό χτύπημα ..''Δεν ξέρω παιδί μου τι είναι αυτό που λες,δε διαβάζω εφημερίδες εγώ!!''....ακολουθεί σιωπή για λίγα δεύτερα..και συνεχίζει :''Δεν ασχολούμαι ούτε με πολιτικά ούτε με κόμματα,δε βλέπω τηλεόραση και δεν με νοιάζουν όλα αυτά!''..
Μάλιστα...τις πετάω σκόρπιες λέξεις του στιλ ''Γερμανοί..ΟΧΙ..Μεταξάς...Β Παγκόσμιος Πόλεμος..'' τίποτε η κυρία..εντάξει λέω αρκετά προσπάθησα ας μην το συνεχίσω..
Η περίεργη αυτή γυναίκα τελείωσε τη συζήτησή μας λέγοντας...

Τρέχοντας να προλάβω το τελευταίο μετρό..........

της pecora nera

Σάββατο βράδι έξω για ποτό με φίλους..Ψυρρή,Μοναστηράκι και μετά Γκάζι για φαγητό και χαλαρή κουβέντα..όλα μια χαρά και ο καιρός ωραίος..

όταν όμως τελειώνει η βόλτα και έρχεται η ώρα του γυρισμού αρχίζουν τα δύσκολα..
Σε μια πόλη όπως η Αθήνα με τόσο έντονη νυχτερινή διασκέδαση,μαγαζιά που ανοίγουν μετά τα μεσάνυχτα και τόση κίνηση στους δρόμους είναι να απορεί κανείς γιατί δεν κυκλοφορούν καθόλου τα μέσα αστικής συγκοινωνίας..
Και να σκεφτόύμε οτι θεωρούμαστε και τυχεροί καθώς το μετρό εδώ και σχετικά λίγο καιρό λειτουργεί μέχρι τις 2 το πρωί..και είναι πραγματικά αστείο να βλέπεις όλον αυτό τον κόσμο να τρέχει να προλάβει το τελευταίο δρομολόγιο κατεβαίνοντας δυο δυο τα σκαλιά στις κυλιόμενες..άμα φοράς και 12ποντο ειδικά είναι και αγώνας δρόμου μέχρι να φτάσεις!
Το θέμα αυτό δεν συζητάται μόνο στις παρέες αλλά έχει γίνει ζήτημα και στους υπεύθυνους των μέσων..η απάντηση βεβαίως που έχει δοθεί είναι πως ''στο εξωτερικό οι συγκοινωνίες σταματούν στις 12''..........αυτό το πράγμα που συγκρινόμαστε με τις άλλες ευρωπαικές χώρες με τρελαίνει..μόνο όπου μας συμφέρει το λέμε..Στις άλλες χώρες της Ε.Ε δεν χρειάζονται τα μέσα γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν ούτε καταστήματα ανοιχτά  ούτε ο κόσμος κυκλοφορεί έξω τέτοιες ώρες.
Από τη στιγμή που  έτσι  είναι τα τα πράγματα στην Ελλάδα η πολιτεία οφείλει να προσαρμόσει τα μέσα για την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Και φυσικά το κακό με τα λεωφορεία είναι άλλη συζήτηση,αφού εκεί η κατάσταση...

Αυτοκριτική αντί editorial

του μιντιάκια 11

 Στη ζωή συχνά κάνουμε λάθη. Μεγάλα ή μικρά, δεν έχει σημασία, τα λάθη είναι αυτονόητο ότι θα υπάρξουν ή έστω θα συνυπάρξουν μαζί με τα θετικά επακόλουθα των πράξεων μας. Το σημαντικό ,όμως, είναι να μπορούμε να τα εντοπίσουμε, να εστιάσουμε σ' αυτά και να τα διορθώσουμε.

 Ασχολούμενος με το blogging τα τελευταία δύο χρόνια ήρθε η στιγμή που είπα: '' ώπα μάγκα, παρ' το αλλιώς''. Σε μια προσπάθεια να αυξηθεί το αναγνωστικό κοινό του blog μου υπέπεσα στην παγίδα της συνεχής ροής -ασήμαντων εν πολλοίς- πληροφοριών και ειδήσεων μέσα από διαδοχικές copy-paste αναρτήσεις. Τελικά το blog που διηύθυνα κατέληξε να είναι κάτι άλλο από αυτό που είχα οραματιστεί όταν ξεκινούσα: ένας χώρος έκφρασης, προβληματισμού και  ανταλλαγής απόψεων. Αντ' αυτού μετετράπη σε μια αξιόλογη πλην όμως ψυχρή ''μηχανή'' σερβιρίσματος ειδήσεων, ενώ το μεράκι της ενασχόλησης με το blog έδωσε τη θέση τουσε μια μηχανική δραστηριότητα που κατά βάθος βαριόμουν αφόρητα. Και όλα αυτά γιατί έκανα εκπτώσεις. Εκπτώσεις σε αυτά που πίστευα, εκπτώσεις σ' αυτά που εξέφραζα,  εκπτώσεις στα θέματα με τα οπόια καταπιανόμουν. Τελικά το blog κατέληξε να θεωρείται μεν πετυχημένο , χωρίς όμως προσωπικά να με ικανοποιεί αφού δεν είχε κάποια ιδιαίτερη ταυτότητα ή οτιδήποτε που να το κάνει να ξεχωρίζει.

 Νομίζω όμως παιδιά -και απευθύνομαι στους συνοδοιπόρους από τα παλιά- πως ήρθε η ώρα να επανορθώσουμε. Η ώρα να δημιουργήσουμε ένα διαδικτυακό χώρο που να μας εκφράζει και να απηχεί τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας. Ένα ιστολόγιο που δε θα είναι μία από τα συνηθισμένα, αλλά που αντιμετωπίζοντας την επικαιρότητα, την καθημερινότητα και -εν γένει- τη ζωή αλλιώς θα έχει κάτι...